مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت رفتاری به والدین و قصه درمانی به فرزندان بر کیفیت رابطه مادر- فرزندی در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی

سابقه و هدف: اختلال adhd شایع ترین اختلال روان پزشکی دوران کودکی است که با تعارض والد-کودک و استرس والدین همراه است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت رفتاری به والدین و قصه درمانی به کودک بر کیفیت رابطه مادر- فرزندی در کودکان مبتلا به adhd می باشد. مواد و روش ها: روش این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل تمامی کودکان 7 تا 12 ساله مبتلا به adhd و مادران آن ها در شهرستان ساری بود که از این میان 30 نفر انتخاب و در سه گروه گمارده شدند.گروه اول 9 جلسه آموزش مدیریت رفتاری براساس الگوی بارکلی به مادران و گروه دوم 8 جلسه قصه درمانی به صورت گروهی به کودک ارائه شد و گروه سوم هیچ آموزشی دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از شاخص تنیدگی والد-کودک استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره پس آزمون میزان در هم تنیدگی رابطه والد- کودک در گروه آموزش مدیریت رفتاری به والدین ٧٨/١٦ ±١١/٧٨ و در گروه قصه درمانی ٩٢/١٣ ±٩/٧٦ بود که نسبت به یکدیگر تفاوت معناداری نداشت، اما در گروه کنترل ٩٥/٢٢ ±٢٢/٩٦ بود که نسبت به گروه های آزمایشی به طور معنی داری بالاتر بود(05/0< p). استنتاج: نتایج پژوهش نشان داد که بین آموزش مدیریت رفتاری به والدین و قصه درمانی در بهبود کیفیت رابطه مادر- فرزندی در کودکان مبتلا به adhd تفاوت معناداری وجود ندارد و هر دو شیوه نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بر بهبود کیفیت رابطه مادر- فرزندی اثربخش بوده اند.